Miejski portal informacyjny:
Bełchatów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rusiec

Drewno to bardzo ciekawy materiał do budowy domu – nie tylko ze względu na możliwość uzyskania wyjątkowego efektu wizualnego na przykład w postaci naturalnych, odsłoniętych belek stropowych. Drewno jest bowiem bardzo dobrym izolatorem ciepła, a do tego umożliwia swobodny przepływ pary wodnej, pozwalając na uzyskanie korzystnego dla zdrowia mikroklimatu we wnętrzach.

Ocieplając drewniany budynek należy jednak pamiętać o zabezpieczeniu go przed ogniem, a jednocześnie uważać na potencjalne skraplanie się pary wodnej, a w konsekwencji – zawilgacanie wnętrz konstrukcji. Z jednej strony szczelność na wnikanie wilgoci z zewnątrz, zwłaszcza w takich „newralgicznych” strefach, jak styki ścian z dachem czy otwory na stolarkę, powinna być jak najwyższa, a z drugiej – musimy umożliwić swobodne odprowadzenie pary wodnej z pomieszczeń.

Izolacja termiczna ściany wentylowanej powinna być zatem odporna na zawilgocenia, wiatr i hałas oraz na bardzo wysokie temperatury. Powinna również odprowadzać nadmiar wilgoci na zewnątrz budynku. Ponadto, zwłaszcza w chłodniejszych strefach klimatycznych, termoizolacja powinna minimalizować lub nawet eliminować wpływ mostków termicznych spowodowanych przez elementy konstrukcji szkieletu przechodzące przez różne warstwy konstrukcji ściany.

– Z powyższych względów za optymalny materiał do ocieplania budynków drewnianych uznaje się wełnę mineralną, ze szczególnym uwzględnieniem niepalnej wełny kamiennej – podpowiada Adam Buszko, ekspert firmy Paroc Polska. – Materiał ten jest wodoodporny i nie absorbuje wilgoci, charakteryzuje się bardzo zbliżonymi do drewna parametrami paroprzepuszczalności, a przy tym posiada najwyższą możliwą klasę reakcji na ogień A1 dla materiałów budowlanych – dodaje.

Ściany domu na szkielecie drewnianym najczęściej ociepla się zewnętrznie metodą lekką suchą, tworząc tzw. konstrukcję fasady wentylowanej. Na fasadę wentylowaną składają się cztery główne elementy: struktura nośna, izolacja termiczna, izolacja wiatrochronna oraz warstwa wykończeniowa, której zadaniem jest zapewnienie ochrony przed warunkami atmosferycznymi i stworzenie atrakcyjnego efektu wizualnego. Kluczową kwestią jest też pozostawienie pomiędzy warstwą wiatroizolacji, a elewacją zewnętrzną pustej szczeliny wentylacyjnej.

Płyty z wełny mocujemy w jednej lub dwóch warstwach oddzielonych paroizolacją. Aby wspomóc przepływ pary wodnej przez ściany oraz zabezpieczyć wrażliwe drewno przed działaniem wilgoci, warstwę paroizolacji umieszczamy pomiędzy konstrukcją nośną, a dodatkowym szkieletem. Aby folia paroizolacyjna zdołała zapobiec infiltracji powietrza i wilgoci, a w konsekwencji znaczącym stratom ciepła, układamy ją z zachowaniem pełnej ciągłości na całym obwodzie ścian zewnętrznych. Oznacza to, że izolację przegród zewnętrznych należy bezwzględnie wykonywać przed postawieniem wszelkich ścianek działowych i stropów.

– Zarówno w charakterze pierwszej, jak i drugiej warstwy izolacji inwestorom podpowiadamy zastosowanie elastycznej płyty PAROC UNS 37z, która dzięki odpowiedniej gęstości uniemożliwia konwekcję ciepła oraz doskonale wypełnia przestrzenie pomiędzy drewnianymi elementami konstrukcji – podpowiada Adam Buszko. – Zastosowanie sztywnej i wytrzymałej płyty z wełny kamiennej PAROC Cortex lub PAROC WAS 25t w roli wiatroizolacji w sprytny sposób pozwoli zaś na zwiększenie parametrów energetycznych przegrody – podsumowuje.

Stosując dwie warstwy płyt PAROC UNS 37z: jedną o grubości 180 mm w szkielecie drewnianym i drugą o grubości 50 mm na łatach poprzecznych, a do tego wiatroizolację PAROC WAS 25t o grubości 50 mm, uzyskamy przegrodę o optymalnym współczynniku przenikania ciepła U = 0,13 W/m2K.